W ostatni dzień Roku Pańskiego wynagradzamy Modlitwą Uniżenia w kościołach (lub w domach - ci co nie mogą w kościołach)
2015-12-31

(Jeśli jest nie możliwe w kościołach z różnych powodów – to zastosujmy tę duchowa praktykę Modlitwy Uniżenia – leżenia krzyżem w swoich domach)

W wyniku wielu doznanych świadectw praktyki Modlitwy Uniżenia (leżenia krzyżem) jest ważna sugestia, aby kto tylko zechce i może w ostatni dzień starego roku A.D.2015 podjął przebłaganie i wynagrodzenie Panu Bogu w Kościele Modlitwą Uniżenia (leżenia krzyżem) za grzechy nasze i świata całego.

Dotyczy to głównie takich grup pokutujących jak Mali Rycerze MSJ. Ufam, że dołączą do nas inni zatroskani ludzie dobrej woli, którzy będą chcieli tą Modlitwą Uniżenia pocieszyć miłosierne Serce naszego dobrego Pana i Boga za tak liczne i ciężkie przewinienia popełnione przez nas, naszych bliźnich, rodaków, polityków, rządzących, duchowieństwa i całej ludzkości !

mr Maria R-G

czytaj wiecej

Modlitwa uniżenia jako niezwykle skuteczna forma modlitwy pokutnej, wynagradzającej za nasze grzechy.
2015-01-28

Pierwszy raz spotkałam się z nazwą modlitwa uniżenia w czasie odsłuchiwania rekolekcji z ks. Dominikiem Chmielewskim z Prudnika z 2013 roku, bardzo znanego i cenionego "bożego wojownika" i wielbiciela Maryi. Odkrył on nieprawdopodobną moc i skuteczność tej modlitwy w czasie egzorcyzmów w jakich brał udział. Kiedy księża i pomagający w tej posłudze po wielogodzinnych zmaganiach się ze złym duchem  całkowicie już opadali z sił, wyszedł on z pokoju, padł krzyżem przed Najświętszym Sakramentem  i zaczął przepraszać za grzechy egzorcyzmowanej dziewczyny, jej rodziców i przodków. Efekt był natychmiastowy. Zły duch zaczął [...] czytaj wiecej

Świadectwo i dobra rada rycerki z Warszawy: TRZY FILARY – TRZY STRUMIENIE ŁASK (w pozycji leżenia krzyżem)
2015-01-18

Pragnę podzielić się swoimi doświadczeniami oraz słowami Pana Jezusa, jakie otrzymałam 15 01.2015r. w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu. Moje kłopoty związane są ze Wspólnotą Mieszkaniową, której strukturę społeczną stanowi w 80 % jedna rodzina, w związku, z czym zarządzanie nią, głosowania, finanse służą korzyścią tej rodziny, żyjącej kosztem całej Wspólnoty. Czując się całkowicie bezkarną członkowie tej rodziny wyznaczali absurdalnie duże, nieprawdopodobne koszty utrzymania, zarządzania i eksploatacji budynku, żądając od mojej rodziny pieniądze na wymyślone i nierealizowane działania. Groziła nam utrata mienia. Brak [...] czytaj wiecej

Najważniejsze było to, że wszyscy mieliśmy leżeć KRZYŻEM!
2014-12-21

3 dni temu miałam sen, że jedynie modlitwa połączona z leżeniem krzyżem może nas uratować. Była jakby kaplica adoracji, mocno oświetlona, wyglądało jakby trwała tam nieustanna adoracja. Pełno ludzi, rycerzy i innych. Ktoś dał nam zestaw modlitw, koniecznych do odmawiania.

Ale najważniejsze było to, że wszyscy mieliśmy leżeć Krzyżem! Tylko ta forma, tylko ta postawa była właściwa i miała moc przebłagalną. Więc wszyscy leżeli, jedni wchodzili, drudzy wychodzili, na zmianę, nieustanie trwając przed Panem, ale tylko leżąc Krzyżem. Gdy wyszłam, podeszła do mnie moja śp. Babcia i prosiła o modlitwę "leżąc Krzyźem".

rycerka Małgosia

czytaj wiecej

W SAMOTNOŚCI, CIEMNOŚCI I CISZY, LEŻĄC PRZED BOGIEM, PRZEPRASZAŁEM GO ZA GRZECHY PRZODKÓW I RODZICÓW
2015-02-26

Pouczające świadectwo modlitwy uniżenia (leżenia krzyżem) o. Augustyna Pelanowskiego OSPPE, fragment z jego książki pt. „Umieranie ożywiające” (s. 203- 206)

(...) Kiedy czytałem ten opis i medytowałem nad nim, zatrzymywałem się nad każdym wierszem i próbowałem przyswoić sobie ducha tej modlitwy. Podobnie postępowałem, gdy czytałem modlitwy innych biblijnych bohaterów.  W końcu postanowiłem modlić się tak, jak oni: w samotności, ciemności i ciszy, leżąc przed Bogiem, przepraszałem Go za grzechy przodków i rodziców, wspominałem wszystkie zdrady, bo tak należałoby chyba wyjaśnić słowo „grzech”!

Uzmysławiając sobie grzechy, przyglądałem się im i szukałem ich gorzkich korzeni w mojej rodzinie, środowisku, we wspólnocie. Podczas pierwszej takiej nocy, poczułem się jak lodowaty kamień rzucony w sam środek ognia. Otaczał mnie jednak jakiś dziwny pancerz obojętności na Bożą obecność czekałem na Niego długo, w końcu jednak poczułem jak rozdziera moje serce i duszę. I jak ogromna i miłosierna jest jego obecność. Usiłowałem odrzucić jakąkolwiek interesowność. Przywoływałem myśl, że modlę się przecież bez przymusu. bez konkretnej intencji, że podejmuję pokutę nie z powodu tej. zadanej na spowiedzi. Zobaczyłem, że wszystkie dotychczasowe. "odrabiane" po spowiedzi pokuty, były jedynie jakąś nieprawdopodobną farsą. kpiną z Pana Boga. Mógłbym je porównać do rutynowego regulowania rachunku, np. za światło. albo do zapłacenia żałośnie niskiego mandatu za drobne, uliczne przewinienie, Wydawało mi się, że wszystkie moje dotychczasowe pokuty były jedynie bezdusznymi, bezuczuciowymi próbami załatwiania tych spraw ze swoim sumieniem, tak jak się to robi z kontrolerem ruchu na autostradzie, która wiedzie do nieba, czyli ze spowiednikiem. Przepraszałem Boga za to, że tak niepoważnie Go traktowałem, dokładnie tak samo jak moi przodkowie: dziadkowie i rodzice. Przepraszałem za to, że pełnił On w naszej rodzinie rolę takiego „dziadka”, trochę przygłuchego i niedowidzącego, którego jedynie z poczucia obowiązku i kultury trzeba było od czasu do czasu przeprosić za "nieodrobione lekcje", czyli za opuszczony "paciorek".

Długo się tak modliłem, wchodząc coraz głębiej w swoje wnętrze. Odczuwałem przy tym opór, jakby coś we mnie kipiało, sprzeciwiało takiemu dochodzeniu do prawdy dotyczącej osobistej bezbożności. Dane mi było zobaczyć wiele grzechów, wyłaniały się całe ich chmary, przywoływane z pamięci, a raczej z mroków zapomnienia, z przeszłości, ale także te niedawne.

To doświadczenie poruszyło mnie tylko w niewielkim stopniu, był to bowiem początek długiej drogi. Potem przyszedł czas na przypomnienie sobie wszystkich młodzieńczych zdrad Bożej miłości. Wywoływałem z pamięci liczne pożądliwości i skłonności do nałogów, dumę, lenistwo, niechęć do modlitwy, pogardę dla

wielu osób, wyrażającą się w obmowie i krytyce. Zobaczyłem jak wstrętny jest ten cały grzech, jak głęboko ukrywa się pod postacią mojego osobistego niezadowolenia! Zrozumiałem, że pewne grzechy są dokładną repliką, albo przynajmniej pochodną grzechów mojego ojca, matki, a nawet przodków. Bolałem nad tym bardzo długo, wpatrując się oczami sumienia w te wszystkie niewierności. Czyniłem to dotąd, aż dojrzałem na tyle, że mogłem zdecydowanie powiedzieć w sercu: „nie chcę!”

Próbowałem płakać nad sobą… ale jakoś nie wychodziło. Poczułem natomiast, że im bardziej upokarzałem się przed Bogiem, tym mocniej odczuwałem Jego miłość i moc. Było to tak silne doświadczenie, że moje ciało zaczęło drżeć od Jego obecności. Przechodziły przeze mnie jakieś fale niewidzialnych mocy Bożego przebaczenia.

Drugiego dnia, kiedy ponownie przed nim leżałem i zacząłem przypominać sobie grzechy mojej rodziny i duchowych dzieci, nie czułem nic tylko pustkę, ciemność, jakby Bożą nieobecność, ale mimo to trwałem nadal rozdzierając przed Nim serce, na ile tylko potrafiłem. Kiedy na trzeci dzień wstałem, ze zdumieniem stwierdziłem, że nie chcę popełnić już nawet najmniejszego grzechu. Miałem tę, że to pragnienie nie wypływało  z mojego mocnego postanowienia, czy przekonania, ale z łaski Pana, która jak zdołałem się przekonać, dostępna jest dla każdego, kto wejdzie w przestrzeń pokornej modlitwy. Im bardziej uniżysz się przed Bogiem, tym wyższych łask ci udzieli. Jakby tego było mało, w ciągu kolejnych kilku dni zatelefonowało do mnie parę osób, informując, że zaobserwowali pewną zmianę w swoim życiu. Poczuli, że są wolni od swoich zniewoleń. Jedna z takich osób, od trzech lat nieprzerwanie uzależniona od alkoholu wyznała, że po raz pierwszy od tak długiego czasu po niego nie sięgnęła. Jak później udało mi się ustalić, akurat stało się to w momencie, kiedy podjąłem modlitwę skruchy. Ktoś inny zaczynał nagle płakać bez powodu w różnych, wcale nie przykrych okolicznościach. Okazało się, że przypomniał sobie grzechy sprzed kilku lat, które zaczęły wydostawać się z jego niepamięci. Owszem, były wyznane w sakramencie pokuty, ale nigdy nie zostały prawdziwie odżałowane, ponieważ ta osoba nie dopuszczała do swojej świadomości ogromu winy. Patrzyłem na skutki mojej modlitwy skruchy. Znali ją ojcowie pustyni i nazywali: PENTHOS – to το πενθοσ, czyli „przedłużenie chrztu”, albo „płacz nad sobą”.

Znali ją mistycy i wiedzieli, że od niej zaczyna się właściwie wszystko: nawrócenie, przemiana, miłość, żal. I że jest to taka szczelina w murze dzielącym nas od Boga. (…)

czytaj wiecej

Modlitwa uniżenia - Leżenie krzyżem, skuteczna praktyka duchowa na Wielki Post i nie tylko
2015-03-08

Leżenie krzyżem czyli rzucenie się twarzą na ziemię, zwane także prostacją znane było w Starym Testamencie (Rdz 17,3; Pwt 9,18; 1Krl 8,54; Joz 5,15) i jest znakiem najgłębszej adoracji oraz pokuty. Jest to jeszcze większe uniżenie siebie wobec Majestatu Bożego aniżeli klęczenie. Leżenie krzyżem symbolizuje najgłębsze poniżenie siebie i najusilniejszą modlitwę. Lepiej niż słowa wyraża ono całkowite oddanie się Bogu i poczucie własnej słabości.

CZY MODLITWA UNIŻENIA MOŻE URATOWAĆ POLSKĘ?

Doświadczenia naszych dziejów, skuteczność tej pokutnej i błagalnej oraz wynagradzającej formy modlitwy oraz fakt, że może ona usuwać nawet skutki naszych grzechów każe pozytywnie odpowiedzieć na to pytanie.

Ta forma modlitwy – i powiedziałabym zwłaszcza ta – daje możliwość skutecznego uwolnienia naszego narodu od zła wewnętrznego jak i zewnętrznego, ale pod następującymi warunkami:

• Modlący się, kiedy to tylko możliwe, powinni mieć czyste serce, przystępować do Sakramentów Świętych, czyli być w stanie Łaski uświęcającej. Modlić się tak mogą również osoby, które z różnych przyczyn nie mogą przystępować do sakramentów. Ważne, żeby pragnęli modlić się w skrusze serca za swoje grzechy.
• Muszą przebaczyć naszym wrogom wewnętrznym jak i zewnętrznym, mieć świadomość, że "nie wiedzą, co czynią" i pragnąć przemiany ich serc, rozumiejąc, iż znajdują się oni sami w sytuacji bardzo krytycznej dla swojej duszy, ze względu na zło, które czynią. W żadnym razie nie mogą czuć gniewu, nienawiści do nich, nie mogą ich przeklinać, jak to się niestety często dzieje.
• Inny warunek to błogosławieństwo. Tak, mamy nie przeklinać, nie złorzeczyć naszym wrogom, lecz ich błogosławić. Dla wzmocnienia skutków naszej modlitwy możemy zanurzać ich we Krwi Pańskiej i błogosławić imiennie lub zbiorowo.

Te oto trzy warunki dają gwarancje zwycięstwa w każdej sprawie, o której Boga prosimy w MODLITWIE UNIŻENIA. Po spełnieniu tych warunków możemy więc w pozycji leżenia krzyżem przepraszać Boga za grzechy narodu, rodziny czy świata.

W obecnej dobie liberalizmu i panoszącego się modernizmu, w której daleko odeszliśmy od czci i szacunku dla Boga, ta forma modlitwy może wydawać się zbyt demonstracyjna czy przesadna w swym uniżeniu, niepoprawna politycznie.

Ale to właśnie ona przynosi owoce najbardziej przez nas oczekiwane i szukane.

Nie tak dawno temu nasi rodacy pielgrzymujący do Częstochowy próbowali na kolanach w formie pokuty dojść z Górki Przeprośnej do tronu naszej Królowej. Dziś z zażenowaniem możemy obserwować jak młodzi ludzie z dziećmi chodzą dookoła tronu Maryi rozglądając się po Sanktuarium jak po interesującym muzeum. Tym bardziej uważam, że zwłaszcza w obecnym czasie powinniśmy popularyzować ową tak skuteczną i tak potężną broń modlitewną pn. MODLITWA UNIŻENIA (kliknij plik PDF srodek książeczki)

Okładka-strona wewnętrzna (plik PDF)

MODLITWA UNIŻENIA - LEŻENIE KRZYŻEM

(kliknij tu - plik PDF - cała treść książeczki)

Pierwszy raz spotkałam się z nazwą modlitwa uniżenia w czasie odsłuchiwania rekolekcji z ks. Dominikiem Chmielewskim z Piły z 2013 roku, bardzo znanego i cenionego "Bożego wojownika" i wielbiciela Maryi (prezentacja tego kapłana była w Gości Niedzielnym 27/2014 oraz w Głosie MR nr 16 str. 15-19, artykuł pt. „Wojownik leży krzyżem”). Odkrył on nieprawdopodobną moc i skuteczność tej modlitwy w czasie egzorcyzmów, w jakich brał udział. Kiedy księża i pomagający w tej posłudze po wielogodzinnych zmaganiach się ze złym duchem  całkowicie już opadali z sił, wyszedł on z pokoju, padł krzyżem przed Najświętszym Sakramentem  i zaczął przepraszać za grzechy egzorcyzmowanej dziewczyny, jej rodziców i przodków. Efekt był natychmiastowy. Zły duch zaczął wyć i krzyczeć, żeby przestał to robić. Księża widząc, co się dzieje zrobili to samo. W jednej chwili kobieta została uwolniona całkowicie.

Ks. Dominik wielką wagę przywiązuje do tej modlitwy wskazując na jej nieprawdopodobną skuteczność. Jest to modlitwa, która usuwa konsekwencje, skutki naszych grzechów poprzez całkowite uniżenie w żalu za grzechy i skrusze serca i pokucie. Jest więc tym najbardziej oczekiwanym przez nas i poszukiwanym skarbem nad skarbami  na wszystkich mszach o uzdrowienie, rekolekcjach, sanktuariach.

Jakże, bowiem wszyscy potrzebujemy uzdrowienia, uwolnienia dla nas, naszych najbliższych. Jakkolwiek wyznanie ze skruchą na Spowiedzi Świętej naszych grzechów powoduje, że otrzymujemy przebaczenie win to jednak konsekwencje ich w postaci licznych cierpień fizycznych i duchowych nie usuwa. Modlitwa ta jest szczególna. Najczęściej w pozycji leżenia krzyżem (niekiedy na klęcząco z krzyżem w dłoniach), przepraszamy Boga za nasze grzechy, ale też naszych bliskich, z którymi się utożsamiamy (rodzina, przodkowie, naród, czy cały świat). Jednoczymy się z naszymi braćmi biorąc niejako ich grzech na swoje ramiona, błagając, wynagradzając za nie Majestat Boski. Zachowujemy się więc tak jak nasi święci, prorocy i sam nasz Zbawiciel, który wziął nasze winy na Swoje święte Ramiona przepraszając i prosząc Ojca Niebieskiego za nami. Mówimy przepraszamy nawet wtedy, jeśli dane grzechy były nam obce i nigdy nie popełnialiśmy ich, bo czy my jesteśmy bez grzechu?

Ks. Dominik poleca, aby przepraszać tą modlitwą za nasze grzechy, dzieci, grzechy rodziców, przodków i za grzechy naszego małżeństwa,  aby w ten sposób wstawiać się do Ojca Niebieskiego w tej pozycji uniżenia za nimi.

Okładka-strona wewnętrzna (plik PDF)

czytaj wiecej